Przyroda
Park Krajobrazowy Gór Słonnych – Północna „Brama Bieszczad”
Park Krajobrazowy Gór Słonnych utworzony został w 1992 r. Obecnie obejmuje powierzchnię 56 032 ha. Rozpościera się na terenach gmin: Sanok, Tyrawa Wołoska, Lesko, Olszanica i Ustrzyki Dolne. Obejmuje on dwa pasma górskie, Słonne i Chwaniów – północne fragmenty Gór Sanocko-Turczańskich przechodzących w Pogórze Przemyskie. Najwyższym szczytem parku jest Słonny – 668 m. n.p.m. Długie, równoległe grzbiety, poprzecinane są licznymi dolinami rzek i potoków. Osobliwością parku są liczne słone źródła oraz złoża roponośne.
Większą część powierzchni parku (73 %), pokrywają lasy liściaste, będące schronieniem dla licznej zwierzyny, takiej jak jeleni, dzików, niedźwiedzi, wilków czy rysiów. Mona tu spotkać ptaki takie jak orzeł przedni, orzeł bielik, orlik krzykliwy i grubodzioby, puchacz, jastrząb, puszczyk uralski, trzmielojad. W dolinach rzek spotkać można bardzo rzadkiego bociana czarnego, czy też zagrożonego wyginięciem derkacza.
Wzgórza Gór Słonnych obfitują w bogatą florę, liczącą około 900 gatunków roślin naczyniowych, w tym 30 gatunków roślin rzadkich i chronionych, 68 gatunków roślin górskich (w tym 5 subalpejskich i 45 reglowych), 79 gatunków kserotermicznych, a także liczne stanowiska roślin typowo wschodniokarpackich.
Na terytorium Parku Gór Słonnych znajduje się kilka rezerwatów przyrody:
- Buczyna w Wańkowej – naturalne zbiorowiska, osobowości dendrologiczne,
- Chwaniów – naturalne zbiorowisko buczyny karpackiej,
- Cisy w Serednicy – naturalne stanowisko cisa pospolitego,
- Dyrbek – wielopiętrowy las mieszany,
- Góra Sobień – grąd lipowo-grabowy, buczyna karpacka, ruiny zamku,
- Nad Trzciańcem – naturalne zbiorowisko buczyny karpackiej,
- Na Opalonym – naturalne zbiorowisko buczyny karpackiej,
- Na Oratyku – przejściowa forma buczyny karpackiej,
- Polanki – naturalne zbiorowisko buczyny karpackiej.
Na terenie Parku wytyczono również kilka szlaków i ścieżek dydaktycznych. Terytorium Parku obfituje w bogactwa przyrodniczo-krajobrazowe, ale również historyczno-kulturowe. Wędrując po tutejszych miejscowościach napotkamy drewniane cerkwie i stare kapliczki oraz cmentarze. Miłośników militariów zainteresuje na pewno sieć rozsianych wzdłuż Sanu bunkrów i umocnień, należących do przebiegającej tu niegdyś Linii Mołotowa.
Szlaki Parku Krajobrazowego Gór Słonnych przemierzać można w różny sposób, zarówno pieszo, jaki i konno, czy też rowerem. Na osoby spragnione mocniejszych wrażeń, czekają wyznaczone trasy do jazdy jeepem lub quadem. Niewysokie góry stanowią również idealne miejsce dla amatorów paralotniarstwa. Wędrując przez Słonne dotrzemy do wielu punktów widokowych, z których podziwiać będziemy piękne panoramy Bieszczad, Beskidu Niskiego, Gór Sanocko-Turczańskich czy Pogórza Przemyskiego.
Pobyt w Górach Słonnych pozwoli turystom bliżej poznać bogactwo przyrody, historii i kultury, a przede wszystkim - dobrze wypocząć na łonie przyrody z dala od cywilizacji.
"Orli Kamień"
Orli Kamień (518 m n.p.m.) znajduje się na jednym ze wzgórz Gór Słonnych, w lesie na terenie leśnictwa Liszna, w dzielnicy Sanoka – Olchowce. Jest to wychodnia skalna zbudowana ze skał fliszowych, głównie piaskowców krośnieńskich i kredowych. Wymodelowana w postaci muru (długość 45 m i 3 m szerokości), baszty (długość 6 m, wysokość 5 m, szerokość 2 m), grzędy skalnej (długość 7,5 m, wysokość 1,5 m). Do skałek dojdziemy szlakiem żółtym łącznikowym (5 km długości, czas przejścia ok,1,5 h) prowadzącym z Sanoka (początek szlaku – dworzec PKP) przez Olchowce.
Rezerwat Góry „Sobień”
Góra Sobień (347 m. n.p.m.) położona jest nad doliną Sanu między miejscowościami Załuż i Manasterzec. Na jej szczycie zachowały się ruiny zamku Kmitów. Już w XIII w. był tu punkt obronny z drewnianą warownią z basztą. W 1340 r. z rozkazu króla Kazimierza Wielkiego, na górze wzniesiono murowany zamek, który w 1389 r. wszedł w posiadanie rodu Kmitów. Zamek bł centrum tzw. Klucza Sobieńskiego, obejmującego wsi w obecnych Bieszczadach. Podobno w 1417 r., dzień przed swoim ślubem z Elżbietą Granowską w Sanoku, na zamku bawił sam król Władysław Jagiełło. W 1512 r., po najeździe Węgrów zamek został znacznie zniszczony, Kmitowie opuścili go i przenieśli się do Leska. W XVII w. ruiny zamku służyły za schronienie konfederatom barskim.
W 1970 r. lasy otaczające ruiny objęto ochroną rezerwatową. Chronione rośliny, które tu występują to: m.in. lilia złotogłów, wawrzynek wilczełyko, pokrzyk wilczajagoda, tojad dzióbaty i mołdawski. Na wzgórzu Sobień wybudowano platformę widokową, z której rozciąga się piękna panorama na dolinę Sanu, a przy dobrej pogodzie widać Bieszczady Wysokie.
Rezerwat „Prządki”
Rezerwat „Prządki” leży kilka kilometrów na północ od Krosna. Należy do najbardziej malowniczych rezerwatów geologicznych w Polsce. Znany jest z wysokich, nawet na ponad 20 metrów skał piaskowcowych, w formie tak zwanych grzybów skalnych. Każda ze skał ma swoją nazwę (np. Prządka-Baba, Prządka-Matka). Najciekawsze z nich wznoszą się najbliżej drogi nr 991.
Ze skałami związana jest legenda o prządkach – siostrach, pannach ze dworu w Korczynie, które zostały zaklęte w kamienie za karę, iż pracowały w niedzielę. Dziewczyny rywalizując o względy tego samego młodzieńca, postanowiły, że wygra ta, która pierwsza naprzędzie nici na swoją suknię ślubną. Przędły w ukryciu, w lesie na wzgórzu, nie przerywając nawet w dzień świąteczny. Los pokarał je za to, zamieniając panny w głazy, które do dziś zdobią szczyt góry.
"Diabla Góra" zaprasza na wczasy w Bieszczady: noclegi, domki, pokoje lub camping a wokół wiele się dzieje!
Zachęcamy do skorzystania z bogatej oferty ośrodka oraz z atrakcji dostępnych w naszym pięknym regionie!
Galeria
